Pushchin Ivan Ivanovich ผู้ซึ่งชีวประวัติจะนำเสนอในบทความนี้คือผู้หลอกลวงผู้เขียนบันทึกความทรงจำผู้ประเมินวิทยาลัยและผู้พิพากษาศาลในกรุงมอสโก แต่ส่วนใหญ่รู้จักเขาในฐานะเพื่อนสนิทของพุชกิน
วัยเด็กโดย Pushchin Ivan Ivanovich
ฮีโร่ของบทความนี้เกิดใน Maryino (จังหวัดมอสโก) ในปี 1798 พ่อของเด็กชายเป็นวุฒิสมาชิกและพลโท Ivan Petrovich และแม่ของเขาชื่อ Alexandra Mikhailovna ในปีพ. ศ. 2354 ปู่ได้นำอนาคตของผู้หลอกลวงมาสู่ Tsarskoye Selo Lyceum เพื่อการศึกษา แน่นอนว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่ Pushchin Ivan Ivanovich ต้องการ ชีวประวัติใน Lyceum ถูกทำเครื่องหมายโดยเหตุการณ์หลัก - ความใกล้ชิดกับพุชกิน มันเกิดขึ้นที่หนึ่งในการสอบและต่อมาก็กลายเป็นมิตรภาพที่อบอุ่น ความใกล้ชิดที่ใกล้ชิดก็อำนวยความสะดวกโดยห้องพักของพวกเขา นอกจากนี้พุชกินและพุชชินก็มีส่วนร่วมในวงกลมเดียวกัน อย่างไรก็ตามเรื่องนี้เพื่อนไม่เห็นด้วยกับปัญหามากมาย มากกว่าหนึ่งครั้งพวกเขาไม่เห็นด้วยกับบางสิ่งและผู้คน
ออกจากกองทัพ
หนึ่งปีก่อนสิ้นสุดการศึกษาของพุชชินอธิปไตยหันไปหาผู้อำนวยการสถานศึกษาและสอบถามเกี่ยวกับการปรากฏตัวของนักเรียนที่ต้องการไปรับราชการทหาร มีคนสิบคนรวมถึงอีวานด้วย สองสามครั้งต่อสัปดาห์นายพล Levashev และพันเอก Knabenau มีส่วนร่วมในการฝึกทหารกับพวก Hussar Manege การสอบครั้งสุดท้าย "พุ่ง" อย่างไม่น่าเชื่อ Ivan Pushchin เพื่อนที่ดีที่สุดของพุชกินเศร้าเพราะไม่ช้าเขาก็จะต้องมีส่วนร่วมกับสหายซึ่งกลายมาเป็นครอบครัวของเขาในระหว่างการศึกษา ในโอกาสนี้นักเรียนเพื่อนของเขาเขียนบทกวีหลายบทในอัลบั้มฮีโร่ของบทความนี้ ในหมู่พวกเขา Illichevsky, Delvig และ Pushkin ต่อจากนั้นอัลบั้มก็หายไปที่ไหนสักแห่ง
การรับราชการทหาร
ทันทีที่จบการศึกษาจากโรงละครอีวานพุชชินซึ่งเป็นรูปภาพที่คุณสามารถดูได้ในบทความได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นเจ้าหน้าที่และสวมเครื่องแบบทหาร ต่อจากนั้นเป็นต้นมาถนนของพวกเขาก็แยกทางกับอเล็กซานเดอร์ อย่างไรก็ตามพุชกินไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับความจริงที่ว่าอีวานระหว่างการศึกษาของเขาเข้าร่วมวงหนึ่ง ปุชชินกล่าวถึงการเป็นสมาชิกของเขาเป็นครั้งคราว แต่ไม่ได้ให้รายละเอียด เราจะพูดเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้านล่าง ควรสังเกตว่า Alexander ไม่รู้จักความจริง
การประชุมใหม่กับพุชกิน
ในเดือนมกราคม ค.ศ. 1820 อิวานพุชชินซึ่งเป็นชีวประวัติในสารานุกรมวรรณกรรมจำนวนมากได้ไปที่เบสซาราเบียกับน้องสาวที่ป่วยของเขา เขาใช้เวลาสี่เดือนที่นั่น เมื่อกลับมาตามทางเดินของ Belorussian อีวานก็ขับรถเข้าไปในสถานีไปรษณีย์และบังเอิญเห็นชื่อพุชกินในสมุดเยี่ยม ผู้ดูแลบอกเขาว่า Alexander Sergeyevich กำลังจะไปรับใช้ ในความเป็นจริงกวีถูกส่งตัวไปทางทิศใต้ “ คงจะเป็นเรื่องน่ายินดีที่กอดเขาไว้” Ivan Ivanovich Pushchin เขียนไว้ในบันทึกความทรงจำของเขา มิตรภาพกับพุชกินเริ่มดำเนินการอีกห้าปีต่อมา
ในปี 1825 พระเอกของบทความนี้พบว่าอเล็กซานเดอร์ถูกเนรเทศไปยังจังหวัดปัสคอฟ และอีวานก็มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะไปเยี่ยมเพื่อนเก่าแก่ เพื่อเริ่มต้นเขาตั้งใจจะไปจากมอสโกถึงปีเตอร์สเบิร์กเพื่อฉลองคริสต์มาสกับญาติของเขา จากนั้นเขาก็ไปที่น้องสาวของเขาและจากที่นั่นไปยังสถานที่ที่ถูกเนรเทศของ Pushkin - หมู่บ้านของ Mikhailovskoye เพื่อนท้อใจอีวานจากทริปนี้เนื่องจากอเล็กซานเดอร์อยู่ภายใต้การกำกับดูแลไม่เพียง แต่ตำรวจ แต่ยังรวมถึงนักบวชด้วย แต่พุชชินไม่อยากฟัง การประชุมของเพื่อน ๆ ในเดือนมกราคม ค.ศ. 1825 ทำให้ทั้งคู่ประทับใจ ต่อมา Alexander เขียนบทกวีเกี่ยวกับเรื่องนี้ นี่เป็นการประชุมครั้งสุดท้ายของพวกเขา
วงกลมลับ
Ivan Pushchin ไม่ได้บอกอะไรกับพุชกินในระหว่างการศึกษาที่ Lyceum ในเวลานั้นพระเอกของบทความนี้ได้พบกับผู้คนโดยบังเอิญซึ่งในอนาคตมีส่วนร่วมในการสร้างสังคมเหนือสหภาพสวัสดิการและเหตุการณ์วันที่ 14 ธันวาคม อีวานกลายเป็นหนึ่งในสมาชิกที่โดดเด่นที่สุดในแวดวงนี้ ด้วยเหตุนี้การรับราชการทหารของ Pushchin ก็ไม่นานเช่นกัน มันไม่ได้ทำให้เขามีที่ว่างสำหรับการตระหนักถึงความเชื่อมั่นของเขา หลังจากออกจากงานแล้วอีวานก็ทำงานในสถาบันต่างจังหวัดจากนั้นก็เข้ามาแทนที่ผู้พิพากษาในแผนกแรกของศาลกรุงมอสโก
ความปรารถนาสำหรับการเปลี่ยนแปลง
การเปลี่ยนแปลงของการบริการเป็นเพราะความจริงที่ว่าพระเอกของบทความนี้ต้องการที่จะต่ออายุบรรยากาศของระบบราชการซึ่งในความคิดของเขากลายเป็นที่อับ ทุกที่ปกครองโครเชต์ต่ำช้าและการติดสินบน อีวานพุชชินหวังว่าตัวอย่างของการบริการที่ซื่อสัตย์เพื่อประโยชน์ของผู้คนจะสนับสนุนให้ขุนนางยอมรับความรับผิดชอบที่ทุกคนพยายามขจัดออกไป
สังคมภาคเหนือ
ครึ่งแรกของรัชสมัยของอเล็กซานเดอร์ฉันโดดเด่นด้วยอารมณ์ร่าเริงที่เชื่อมโยงกับการรับรู้ของตนเองที่เพิ่มขึ้น แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไป ความคิดเห็นเกี่ยวกับปัญหาสังคมหลายอย่างเปลี่ยนไปในพื้นที่ของรัฐ และนี่ก็เป็นความหวังสำหรับอนาคตที่ดีกว่าสำหรับวงการขั้นสูงหลายแห่งหนึ่งในนั้นคือ Ivan Pushchin ในการเชื่อมต่อนี้สิ่งที่ดึงดูดความสนใจให้กับงานปฏิวัติมาก่อน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีส่วนร่วมในกิจกรรมดังกล่าวอย่างเปิดเผยดังนั้นวงการจึงกลายเป็นองค์กรลับ
Ivan เป็นสมาชิกของ Northern Society หัวหน้าขององค์กรนี้ Ryleyev อย่างปุชชินเปลี่ยนจากการรับราชการเป็นพลเรือน พวกเขาต่อสู้กันด้วยความเขลาและความชั่วร้าย แต่ใกล้เคียงกับปี 1825 การเมืองเริ่มเจาะโปรแกรมของพวกเขามากขึ้นเรื่อย ๆ สิ่งที่ต้องทำ และสมาชิกของสมาคมนอร์ทเทิร์นเริ่มพัฒนาแผนปฏิบัติการ
Rise of the Decembrists
วันที่ 14 ธันวาคม ค.ศ. 1825 อีวานพุชชินยืนอยู่กับโอโบลสกี้ที่จัตุรัสรัฐสภา สถานที่ใกล้เคียงมีคนหลอกลวงอื่น ๆ ต่อมา Kuchelbecker (เพื่อนมนุษย์) เป็นพยานต่อพวกเขา เขาระบุว่า Odoevsky, Bestuzhev, Schepin-Rostovsky, Obolensky และ Pushchin เป็นผู้นำในจัตุรัสและสนับสนุนให้เขายิง General Voinov, Grand Duke อีวานปฏิเสธข้อกล่าวหาดังกล่าว พุชชินหลงใหลในฝูงชนมากและตรวจสอบเจ้าหน้าที่ที่ไม่คุ้นเคยโดยไม่สวมหมวก ผู้คนรอบ ๆ เขาบอกว่าเขาเป็นสายลับ จากนั้นอีวานแนะนำให้อยู่ห่างจากเขา ใครก็ตามที่ตีเจ้าหน้าที่ฮีโร่ของบทความนี้ไม่เห็น ดังนั้นคำถามของสิ่งที่พุชชินได้ทำในจัตุรัสรัฐสภายังคงเปิดอยู่ เขาไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้และอีกหลายปีต่อมาใน Notes of the Decembrist
จับกุม
ในตอนเย็นของวันที่ 14 ธันวาคม ค.ศ. 1825 อีวานปุชชินซึ่งมีรูปถ่ายในคดีอาญากับผู้หลอกลวงได้ถูกจับกุมพร้อมกับสมาชิกคนอื่น ๆ ของสังคมภาคเหนือ พวกเขาถูกล้อมรอบในป้อมปราการปีเตอร์และพอล ในระหว่างการสอบสวนอีวานปฏิเสธทุกอย่างหรือเงียบ ศาลพบว่ามีความผิดของพุชชินในการวางแผนการสังหารและเข้าร่วมในนั้น ฮีโร่ของบทความนี้ได้รับรางวัลอันดับหนึ่งในการจัดอันดับอาชญากรของรัฐ ประโยคสุดท้ายคือโทษประหารชีวิตโดยตัดหัว อีกหกเดือนต่อมาศาลก็ออกประโยคให้พรากอีวานจากตำแหน่งและส่งเขาไปทำงานหนักในไซบีเรีย หลังจากผ่านไปสองสามเดือนคำนั้นลดลงเหลือ 20 ปี
ภาระจำยอม
เมื่อมาถึงไซบีเรีย Ivan Pushchin ซึ่งเป็นที่รู้จักของแฟน ๆ ทุกคนของพุชกินชีวประวัติซึ่งใช้เวลาหลายปีในการทำงานหนัก ชีวิตของเขาไม่ยากโดยเฉพาะอย่างยิ่ง และคำว่า "การทำงานหนัก" ถูกนำไปใช้กับผู้หลอกลวงซึ่งอยู่ในคุกที่แตกต่างกันเฉพาะในแง่ที่มีเงื่อนไข พวกเขาอาศัยอยู่ในครอบครัวที่เป็นมิตรโดยจัดค่ายทหารเป็นมหาวิทยาลัยเพื่อทำงานด้านจิตใจ นอกจากนี้พุชชินพร้อมกับมูกานอฟและซาวาลิชินจัดตั้งอาร์เทลขนาดเล็ก เธอช่วยสมาชิกผู้น่าสงสารที่เข้ามาในชุมชน นอกจากนี้ยังมีหนังสือพิมพ์อาร์เทลที่จัดพิมพ์สิ่งพิมพ์และหนังสือในหัวข้อต่าง ๆ ของ Decembrists (รวมถึงสิ่งต้องห้าม)
ในขณะที่อยู่ในคุกชิตาพุชชินแปลบันทึกของแฟรงคลิน อีวานหมั้นในตอนแรกเท่านั้น ครั้งที่สองแปลโดย Steigel เพื่อนของเขา "บันทึกของแฟรงคลิน" เสร็จแล้วถูกส่งไปยังญาติของ Mukhanov แต่น่าเสียดายที่ต้นฉบับหายไป อีวานต้องทำลายร่างเอกสารระหว่างการตรวจสอบของเรือนจำเนื่องจากหมึกถูกแบนและผู้หลอกลวงได้รับพวกเขาในลักษณะที่ลักลอบนำเข้า
ไซบีเรียตะวันตก
ขอบคุณสูงสุดของการประกาศ 2382 Pushchina เป็นอิสระจากการทำงานหนัก เขาถูกขับไล่ไปสู่การตั้งถิ่นฐานในเมืองตูรินสค์ (ไซบีเรียตะวันตก) ในปี ค.ศ. 1840 ในช่วงสี่ปีต่อมาอีวานเป็นคนอ่านหนังสือเป็นส่วนใหญ่ ภูมิอากาศของไซบีเรียส่งผลเสียต่อสุขภาพของเขา ตั้งแต่ปี 1840 อาการชักเรื้อรังเกิดขึ้นกับพุชชินเป็นประจำ ในเรื่องนี้เขาเขียนคำขอโอนไปยัง Yalutorovsk มันเป็นที่พอใจและหลังจากการมาถึงของอีวานตั้งรกรากอยู่ในบ้านหลังเดียวกันกับ Obolensky จากนั้นในการเชื่อมต่อกับการแต่งงานของสหาย Pushchin เขาย้ายไปอยู่อพาร์ตเมนต์อื่น
นอกจากอีวานแล้วยังมี Decembrists คนอื่น ๆ ใน Yalutorovsk: Basargin, Tizengauzen, Yakushkin, Muravyov-Apostol และคนอื่น ๆ พวกเขาไปเยี่ยมฮีโร่ของบทความนี้เป็นประจำ ในการประชุมเช่นนี้ผู้เล่นของ Decembrists ได้พูดคุยเกี่ยวกับเหตุการณ์ทางการเมืองล่าสุดอีวานจึงติดการทำฟาร์มและใช้เวลาส่วนใหญ่ในสวน แต่สุขภาพของเขาไม่ดีขึ้น พุชชินยื่นคำร้องต่อ Gorchakov (ผู้ว่าการ - นายพลแห่งไซบีเรียตะวันตก) เพื่อโอนไปยังโทบอสก์เพื่อขอคำปรึกษากับแพทย์
การรักษาและเสรีภาพ
หลังจากย้ายและรักษาเบื้องต้นแล้วอีวานก็ดีขึ้นเล็กน้อย ที่ Tobolsk เขาได้พบกับ Bobrishchev-Pushkin ซึ่งเป็นคนรู้จักเก่า เพื่อน ๆ ทำงานกันด้วยการแปลภาษาปาสกาล หลังจากกลับมาพุชชินไม่ได้บ่นเรื่องสุขภาพของเขาซักพัก แต่ในไม่ช้าอาการชักก็กลับมาทำงานต่อ ในปี 1849 เขาขอให้ Gorchakov ส่งเขาไปรักษาอีกครั้ง เวลานี้ในน่านน้ำตูริน ค่าใช้จ่ายในการเดินทางทั้งหมดจ่ายจากคลัง Pushchin พบกับ Bestuzhev และสหายคนอื่น ๆ ของเขา หกเดือนต่อมา Ivan กลับไปที่ Yalutorovsk ฮีโร่ของบทความนี้ได้รับการปล่อยตัวหลังจากการประกาศในปี 1856 หลังจากใช้เวลา 16 ปีในการตั้งถิ่นฐาน
ไม่กี่ปีที่ผ่านมา
ในปีพ. ศ. 2401 พุชชินอีวานอิวานโนวิชผู้ซึ่งเป็นที่รู้จักในฐานะผู้ที่มีความสามารถพิเศษของพุชกินได้แต่งงานกับนาตาลียาฟวิวินา (ภรรยาของผู้มีชื่อเสียงผู้ล่วงลับในปี 2397) ไม่กี่เดือนหลังจากการแต่งงานพระเอกของบทความนี้เสียชีวิต พุชชินถูกฝังใน Bronnitsy ใกล้กับโบสถ์ หลุมศพตั้งอยู่ใกล้หลุมฝังศพของ Fonvizin M. A
